Dzisiaj:


Dzisiaj jest: Poniedziałek,
9 Grudnia 2024 r.
Imieniny obchdzą: Joachim, Joachima, Leokadia,Wiesław
Do końca roku: 23 dni.

Nabożeństwa:


Niedziala i święta:
0800 Msza Św. dla wszystkich
1000 Msza Św. dla młodzieży
1200 Msza Św. dla dzieci
1800 Msza Św. dla wszystkich


Dni powszednie:
1800 Msza Św. dla wszystkich


Nowenna do M.B. Nieustającej Pomocy:
środa po Mszy Św. o godz. 1800


Koronka do Miłosierdzia Bożego:
piątek o godz. 1730


27 - każdego miesiąca. Nabożeństwo do Św. Jana Pawła II
1730 Rozpoczęcie Nabożeństwa w Kaplicy.

1800 Msza św. Po Mszy św. indywidualne oddanie czci relikwiom Św. Jana Pawła II.


Całoroczny Program Nabożeństw.pdf

KANCELARIA:


Czynna jest we wszystkie dni powszednie po mszy św. (1845) sprawowanej o godz. 1800



ul. Plebiscytowa 48
14-100 Ostróda
tel. (89) 646 10 82
kom. 515 291 250


Więcej
Konto parafii:
BGZ o/Ostróda
04 2030 0045 1110 0000 0044 8270

NIP 7411508873
Regon 510274731.

E-mail:
ostroda.faustyny@archwarmia.pl

 

 

 

 

Ministrant (łac. ministrare – służyć, posługiwać, pomagać) – w katolicyzmie: osoba posługująca w liturgii, najczęściej w czasie sprawowania Eucharystii, a także nabożeństw pozaliturgicznych. Nazwa obejmuje zarówno konkretną funkcję wykonywaną podczas liturgii (np. ministrant ołtarza, ministrant księgi, ministrant światła) jak i stałą posługę wykonywaną najczęściej przez chłopców lub młodzież męską. Agenda liturgiczna przewiduje obrzęd błogosławieństwa i przyjęcia kandydata do służby liturgicznej ołtarza.

 

 

Hymn ministrantów

Króluj nam Chryste

Króluj nam Chryste, zawsze i wszędzie
to nasze rycerskie hasło.
Ono nas zawsze prowadzić będzie
i świecić jak słońce jasno.

Naprzód przebojem młodzi rycerze
Do walki z grzechem swej duszy
Wodzem nam Jezus w Hostii ukryty
Z nim w bój nasz zastęp wyruszy.

Pójdziemy naprzód, naprzód radośnie
Podnosząc w góre swe czoła.
Przed nami życie rozkwita w wiośnie
Odważnie, bo Jezus woła.

Modlitwy Ministrantów

Przed Mszą Świętą

Oto za chwilę przystąpię "Do Ołtarza Bożego, do Boga, który rozwesela młodość moją".
Do świętej przystępuję służby. Chcę ją dobrze pełnić.
Proszę Cię, Panie Jezu, o łaskę skupienia,
by myśli moje były przy Tobie,
by oczy moje były zwrócone na ołtarz,
a serce moje oddane tylko Tobie. Amen.

Po Mszy Świętej

Boże, którego dobroć powołała mnie do Twej służby,
spraw, bym uświęcony uczestnictwem w Twych tajemnicach przez dzień dzisiejszy i całe me życie,
szedł tylko drogą zbawienia.
Przez Chrystusa, Pana naszego. Amen

 


 

Ministranci w liturgii

  • Historia posługi ministrantów
  • Zadania ministrantów w czasie liturgii
  • Zasady ministranta

Trudno tak naprawdę określić, kto był pierwszym ministrantem lub kto takie funkcje spełniał jako pierwszy. Początków można się jednak dopatrywać już w Biblii. Nowy Testament mówi nam o chłopcu, który przed cudownym rozmnożeniu chleba przyniósł pięć chlebów i dwie ryby, by Chrystus uczynił cud (J 6, 8-9) rozmnożenia pokarmu. Tradycja uznaje go za "praministranta"; przyniósł on bowiem niejako pierwsze dary ofiarne. Inna teoria mówi, iż Chrystus uczynił pierwszymi ministrantami apostołów: św. Piotra i św. Jana, którym nakazał znalezienie wieczernika i przygotowanie wieczerzy paschalnej (Łk 22, 7-13).

W pierwszych wiekach Kościoła funkcje liturgiczne poza biskupem i prezbiterem spełniali wyłącznie diakoni. W miarę rozszerzania się Kościoła potrzeba było większej ilości ludzi do posług; papież Korneliusz w swym liście wymienia kleryków niższych święceń: subdiakonów, akolitów, lektorów i ostiariuszy. Właśnie spośród akolitów, zanoszących komunię św. nie mogącym uczestniczyć w liturgii wywodził się główny patron służby liturgicznej: św. Tarsycjusz (I połowa III w.) - męczennik Eucharystii.

Chłopcy-ministranci przy ołtarzu zaczynają regularnie służyć od przełomu IV/V wieku. Wywodzą się oni od chłopców-lektorów i chłopców-akolitów (WdL str. 169). Początkowo posługi lektora i akolity były silnie związane z ministrantami, tak jak tzw. scholae cantorum: chłopcy śpiewacy. Na powstanie funkcji ministranta w jej dzisiejszej formie miała wpływ praktyka odprawiania Mszy św. bez udziału wiernych, gdzie obecność ministranta była niejako symbolem obecności ludu. Z kolei zagrożeniem dla istnienia świeckich (i w ogóle) ministrantów były tzw. Msze missa solitaria (msza samotna) - gdzie formularze mszalne nie przewidywały już nawet kwestii ani funkcji usługującego. Kapłan "uniezależnił się od lektorów i kantorów". Na szczęście forma "mszy samotnej" spotkała się ze sprzeciwem zarówno duchownych, jak i wiernych, w odwołaniu się do "społecznego charakteru Eucharystii". Zatem do tego okresu posługę ministrantów pełnili młodzieńcy i starsi mający święcenia. Z czasem zaczęto przyjmować także świeckich (laikat), gdy w przykościelnych szkołach kształcą się także chłopcy świeccy. Nazywano ich pueri ministrantes (chłopcy-ministranci). Niektóre synody (np. w Vaison w 592 r.) zlecały nawet tworzenie służby liturgicznej przy parafiach.

Do głównych zadań ministrantów wobec celebransa (mają one charakter pomocniczy) należą:

  • pomoc w ubraniu celebransa w szaty liturgiczne,
  • nierzadko przygotowanie ksiąg i liturgii pod względem technicznym (obie powyższe funkcje spełnia zazwyczaj kościelny-zakrystian),
  • przynoszenie świec, wina, chleba, naczyń liturgicznych do ołtarza,
  • dodatkowe funkcje losowe,
Do zadań ministrantów wobec ludu wiernych (w czasie Mszy cum populo - z ludem):
  • bycie przykładem w postawach, gestach, słowach,
  • dawanie znaku dzwonkiem, celem przypomnienia zmiany postawy,

Zasady ministranta

  • Ministrant kocha Boga i dla Jego chwały wzorowo spełnia swoje obowiązki.
  • Ministrant służy Chrystusowi w ludziach.
  • Ministrant zwalcza swoje wady i pracuje nad swoim charakterem.
  • Ministrant rozwija w sobie życie Boże.
  • Ministrant poznaje liturgię i żyje nią.
  • Ministrant wznosi wszędzie prawdziwą radość.
  • Ministrant przeżywa Boga w przyrodzie.
  • Ministrant zdobywa kolegów w pracy i zabawie dla Chrystusa.
  • Ministrant jest pilny i sumienny w nauce i pracy zawodowej.
  • Ministrant modli się za Ojczyznę i służy jej rzetelną pracą.
Wskazania dla Liturgicznej Służby Ołtarza
  • Pełniący posługę przychodzą do kościoła przynajmniej 15 minut przed rozpoczęciem liturgii. Czas ten przeznaczamy na modlitwę, na duchowe przygotowanie się do uczestnictwa w Eucharystii lub nabożeństwie oraz na ubranie się, przygotowanie potrzebnych rzeczy, pomoc w ubraniu celebransa.
  • Przychodząc do kościoła udają się najpierw przed tabernakulum, aby oddać pokłon Chrystusowi. Powinni więc wchodzić głównym wejściem do kościoła. Jeżeli ktoś wchodzi przez zakrystię, to nie przyklęka w kąciku, lecz udaję się przed ołtarz, gdzie jest obecny Gospodarz tego domu.
  • Udział służby liturgicznej we Mszy św. nie może ograniczyć się do wykonywania powierzonych im czynności. Posługa ma ich prowadzić do pełniejszego włączania się w święte obrzędy, aby uczestniczyć w nich "świadomie i owocnie".
  • Spełnianie określonych czynności w liturgii nie może mieć charakteru występu, lecz posługi. Należy więc podkreślać przekazywana treść, a nie samego siebie.
  • Wszyscy członkowie zespołu liturgicznego pełniący posługę w prezbiterium biorą udział w procesji wejścia i uczestniczą w całej liturgii na swoich miejscach. Do zakrystii wychodzą tylko w razie konieczności.
  • Swoje czynności wykonują we właściwym czasie, bez pośpiechu, nigdy przed zakończeniem czynności poprzedzającej.
  • Do Komunii św. przystępują pierwsi przed pozostałymi wiernymi.
  • Swoją postawą i zachowaniem się dają wiernym przykład właściwego i pełnego uczestnictwa w Eucharystii.

 


 

Spotkania ministrantów i lektorów