Chciałoby się dzisiaj zaśpiewać
„DWADZIEŚCIA LAT MINĘŁO, JAK JEDEN DZIEŃ”.

Tak szybko leci czas. Niedawno świętowaliśmy 15 rocznicę powstania naszej Parafii, a dzisiaj już 20. Piękny ten Jubileusz przywołuje wspomnienia. Przed oczami stają te trudne pierwsze chwile zmagań w wznoszeniu świątyni, ale i pamiętamy o tym, co było radosne i chwalebne. Nasza kaplica, z roku 1993, przeobraziła się w piękny kościół dzięki błogosławieństwu Boga i Maryi oraz wstawiennictwu naszej patronki, siostry Faustyny. Zmieniła się dzięki ofiarnej pomocy parafian. Ale przede wszystkim dzięki służbie i pracy gospodarza, czyli naszego ks. Proboszcza Władysława Szmula oraz Jego pomocnika we wszystkich dziełach, ks. Prałata Jana Rećko. Dzisiejszy wizerunek naszego kościoła jest już inny niż ten z przed pięciu lat, kiedy to obchodziliśmy 15 lecie naszej Parafii. Możemy wszyscy być dumni z naszego wspólnego dzieła.

Możemy cieszyć się z Oratorium, które poświęcił 5 października 2008 r. Ks. Arcybiskup Wojciech Ziemba. Służy ono nie tylko dzieciom i młodzieży, ale i dorosłym parafianom. Możemy cieszyć się mniejszymi i nieco większymi rzeczami, które przybyły do naszego wspólnego Domu: elektroniczny rzutnik do śpiewu, unowocześnione nagłośnienie, nowe drzwi dębowe do kościoła, nowy gazowy system grzewczy, nowy ołtarz, ławki na chórze, komplet do procesji, kredensja, nowe klęczniki, odśnieżarka czy też ostatni zakup- organy. Organy stanowią zakup „jubileuszowy”; dar parafian w roku Jubileuszu 20 lecia. Jeszcze pomału spłacamy je, ale już dzisiaj ich dźwięk cieszy nasze uszy.

Mieszkańcy Międzylesia mogą gromadzić się przy nowo wzniesionym krzyżu przydrożnym, który zastąpił poprzedni- zniszczony, a Parafianie z małej Rusi z krzyża, którego dotąd tam nie było.
Ale te ostatnie pięć lat z życia naszej Parafii, to przede wszystkim dorobek duchowy: wspólnoty powiększyły się o Wspólnotę Odnowy w Duchu św., Wspólnotę Nadzwyczajnych Szafarzy Komunii Świętej oraz Wolontariatu im. już dziś Bł. Jana Pawła II. W marcu 2009 roku przeżyliśmy Nawiedzenie Obrazu Jezusa Miłosiernego oraz relikwii Michała Sopoćko, spowiednika naszej Patronki. Następnie odbyła się peregrynacja kopii Obrazu w rodzinach naszej parafii.
Po raz drugi, Pan Bóg pozwolił przeżyć nam w roku 2011 Misje Parafialne.

Cieszyliśmy się razem z rodzinami ks. Jarosława Dobrzenieckiego i Kamila Krakowskiego z przyjęcia przez Nich święceń kapłańskich. Z radością i wzruszeniem braliśmy udział we Mszy św., transmitowanej przez TVP, w kaplicy Sióstr Miłosierdzia w Łagiewnikach. Było to wielkie wyróżnienie dla Parafii. Nasz ks.Proboscz celebrował bowiem tę Najświętszą Ofiarę, a wśród wiernych była liczna,70 osobowa, grupa naszych parafian. Niektórzy z nich jechali całą noc, aby wspólnie ze swoim kapłanem wypraszać łaski dla nas wszystkich.

Z naszymi kapłanami, ks.Władysławem i ks. Janem, przeżywaliśmy ich rocznice i Jubileusze. Z radością oklaskiwaliśmy wręczanie ks.Prałatowi Janowi Rećko Krzyża Kawalerskiego Orderu Odrodzenia Polski, dziękowaliśmy Najwyższemu Kapłanowi za 90 lat życia ks.Prałata, za 60 lat Jego pasterzowania oraz nominowanie Go na Kanonika Kapituły Dobromiejskiej.
W podzięce za 25 lat służby kapłańskiej uczestniczyliśmy w Mszy św. dziękczynnej naszego księdza Proboszcza Władysława. Było to święto parafialne. Gratulacjom i życzeniom nie było końca. Parafia nasza rozwija się. Cały czas przybywają ministranci, lektorzy, dzieci i młodzież chętni do wszelkich modlitewnych czuwań i śpiewu. Młodsze dziewczynki idą w ślad za swoimi starszymi koleżankami i tworzą spory chórek. Nie brakuje pastuszków i aniołków w Jasełkach parafialnych, ani też młodzieży w poetycko-muzycznym przekazie wielkopostnym czy też patriotycznym.
W tym ostatnim pięcioleciu nie ominęły nas również troski i smutki. Zmarła pani Tereska Borowska, wieloletnia opiekunka naszego wspólnego Domu Bożego; z modlitwą na ustach, tłumnie gromadziliśmy się przy trumnie, najpierw w domu katechetycznym, a następnie w naszym kościele. Ksiądz Proboszcz odprowadził w ostatnią drogę swoją kochaną mamę; bardzo liczna grupa parafian wzięła udział w uroczystościach pogrzebowych w Reszlu. Pożegnaliśmy wielu naszych współparafian i rozwiązać musieliśmy poplątane supełki codziennych spraw. Ale wszystko, co złe, wzmocniło nas, jako wspólnotę.
Wszystkie nasze smutki i radości zawierzamy Matce Bożej i jej Jedynemu Synowi oraz naszej siostrze Faustynie. Z nadzieją patrzymy w przyszłość i wierzymy, że prośby nasze będą wysłuchane. Niech rozbrzmiewa zatem radośnie, dziękczynne TE DEUM.

TE DEUM